مختصری از زندگی نامه شهید غلامرضا (شهریار) شهبازی که چند روز پس از شهادت او به قلم پدر و مادر شهید نوشته شده است:
ایشان در سال 1343/06/12 در یک خانواده متوسط و متدین در نهاوند پا به عرصه وجود نهاد و تا سن 5 سالگی بسیار آرام و تمیز بود و همیشه اوقات، صورتی خندان و بشاشی داشت و کمتر گریه می کرد. در سن هفت سالگی به دبستان ابتدائی رفت . از اول زندگی خود بسیار منظم و کارهای او مرتب و قانع بود، حتی اگر برای او یک کیف می خریدیم تا چند سال از آن استفاده می کرد و همه آموزگاران از او راضی بودند و بعداً وارد مدرسه راهنمائی شد. در کارهای خود بسیار دقت می کرد و در موقع تعطیلی مدارس کار می کرد و از بیکاری رنج می برد و بعداً در هنرستان در رشته اتومکانیک مشغول به کار شد.
در سال 1363 در لشگر 28 کردستان وارد خدمت سربازی شد و به مدت یکسال در گرمای طاقت فرسای خوزستان ما بین خرمشهر و اهواز مشغول خدمت سربازی بود و اکثراً در خط مقدم بود و در عملیات های مختلف جنوب و غرب بسیار شرکت کرده بود.
در سال 1365 در کنکور سراسری قبول شد و در مدرسه عالی تکنولوژی سمنان مشغول درس شد.
ایشان عاشق نمازجمعه بود و روزهای جمعه هرجا بود بدون وسیله با پای پیاده خودش را برای ادای نماز جمعه حاضر می کرد و در وصیت نامه اش قید کرده بود که نماز میتی را که می خواهید بخوانید برای من در جایگاه نماز جمعه بجا ی آورید. ایشان عاشق امام بود و در نامه های او همیشه برای سلامتی امام دعا می کرد.
در اول مرداد ماه 1367 که منافقین از خدا بی خبر وارد قصرشیرین و سرپل ذهاب و اسلام آباد شدند، غلامرضا گفت: بابا من می خواهم به جبهه بروم، به او گفتم: برو خدا به همراهت، ولی شما تازه از جبهه آمدید و می خواهید درس بخوانید، ایشان به من گفت : بابا چون درس و دانشگاه همیشه هست اما منافقین دارند به وطن، ناموس، آب و خاک ما تجاوز می کنند و خانه نشینی برای من حرام است و من باید بروم.
وغلامرضا برای همیشه از ما خداحافظی کرد ورفت. ایشان درساعت 5 بعدازظهر روز 4 مرداد ماه 1367 پس از طی مسافت طولانی خود را به گردان سمنان ( در جبهه ) معرفی و درهمان شب به محض رسیدن، یک قبضه آرپی چی می گیرد و در ساعت 3 بعد از نصف شب خود را به خط مقدم می رساند و تا ساعت 6 صبح با منافقین درگیر بوده و در ساعت 6:30 صبح مورخ 1367/5/5 به وسیله ترکش دعوت به حق را لبیک می گوید.
دانلود : shabazi_zendgi_nameh.pdf 
